Alfabet "Solidarności"   

                         

 Leszek Biały, Leszek Czarny

Na jednym z pierwszych posiedzeń KKP, w przerwie dopadł mnie polskojęzyczny  korespondent AFP, ciagnąc za sobą innych, także z kamerami, krzycząc: To jest Leszek Czarny! Nie, skądże - wyjaśniłem - Czarny jest Sobieszek, a ja jestem z Poznania! Sobieszek często zabierał głos w sprawach zasadniczych (sekundowałem mu), był dobrym mówcą, miał autorytet przywódcy strajkowego i sygnatariusza sierpniowego Porozumienia. Już wtedy ujawniały się "siły umiaru" i "radykałowie". Sobieszek spierał się partnersko z Wałęsą, tego dnia szczególnie energicznie. Ktoś rzucił, że jesteśmy świadkami historycznego pojedynku królów:  Leszka Białego ("umiarkowany" Wałęsa) z Leszkiem Czarnym.

Wikipedia:

Lech Sobieszek (ur. 23 października 1945 w Wałbrzychu) – polski działacz związkowy, robotnik, działacz opozycji w okresie PRL, sygnatariusz gdańskich porozumień sierpniowych.

Urodził się w rodzinie robotniczej, ukończył w 1962 zasadniczą szkołę zawodową mechanizacji rolnictwa w Ziębicach. Po odbyciu służby wojskowej pracował we Wrocławskiej Fabryce Urządzeń Mechanicznych jako ślusarz-szlifierz (1964–1967), następnie w puławskich Zakładach Azotowych. W 1970 został zatrudniony w gdańskim Siarkopolu, w przedsiębiorstwie tym był ślusarzem, w latach 1971–1974 wchodził w skład zakładowej rady robotniczej.

W sierpniu 1980 brał udział w strajku, był wiceprzewodniczącym komitetu strajkowego, delegatem i członkiem prezydium uformowanego w Stoczni Gdańskiej Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Od września 1980 należał do „Solidarności”, był m.in. delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów w Gdańsku. Po wprowadzeniu stanu wojennego ukrywał się, współpracując z podziemnymi strukturami związku. W 1985 został pracownikiem Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji. W październiku tego samego roku tymczasowo aresztowany z przyczyn politycznych, skazany następnie na karę sześciu miesięcy pozbawienia wolności, zwolniony został w kwietniu 1986. W 1987 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006)^[1]. Wyróżniony tytułem honorowego obywatela Gdańska (2000)^[2].

Encyklopedia "Solidarności":

Lech Sobieszek, ur. 23 X 1945 w Wałbrzychu. Ukończył ZSZ Mechanizacji Rolnictwa w Ziębicach (1962).

1962-1964 zasadnicza służba wojskowa, 1964-1967 pracownik Wrocławskiej Fabryki Urządzeń Mechanicznych, 1967-1970 Zakładów Azotowych w Puławach, 1970-1982 Przedsiębiorstwa Przemysłowo-Handlowego Siarkopol w Gdańsku, 1971-1974 członek Rady Robotniczej.

W VIII 1980 uczestnik strajku w PP-H Siarkopol, wiceprzewodniczący KS, delegat do MKS w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, członek Prezydium MKS, uczestniczył w formułowaniu postulatów strajkowych i rozmowach z komisją rządową, sygnatariusz Porozumień Sierpniowych. Od IX 1980 w „S”, członek KZ w Siarkopolu; członek Prezydium MKZ Gdańsk, odpowiedzialny m.in. za kontakty z zakładami, sprawy interwencyjne i działalność cenzury, p.o. sekretarz Tymczasowej Komisji Rewizyjnej; w VI 1981 członek delegacji „S” na Tydzień Solidarności z Polską we Francji; w VII delegat na I WZD Regionu Gdańskiego, członek ZR, IX/X 1981 delegat na I KZD.

Po 13 XII 1981 w ukryciu; w II 1982 zwolniony z pracy. 1982-1985 współpracownik struktur podziemnych „S”; wykonywał nadajniki UKF do emitowania audycji Radia „S”. W 1984 ujawnił się. Od 1985 zatrudniony w Okręgowym Przedsiębiorstwie Wodociągów i Kanalizacji w Gdańsku. 17 X 1985 aresztowany, osadzony w areszcie WUSW w Gdańsku, 11 IV 1986 skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdańsku na 6 mies. więzienia, zwolniony 16 IV 1986.

Od 1987 na emigracji w USA.

Honorowy Obywatel Gdańska (2000), odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006).

11 IX 1981 – 5 X 1988 rozpracowywany przez Wydz. IIIA KW MO/Inspektorat 2 WUSW w Gdańsku w ramach SOR krypt. Orzeł/Kibic.